Ik zag jou en was gelijk verkocht.
Jij was degene die altijd met mij mee mocht.
Over straten, viaducten en wegen.
Mensen kwamen mij altijd met jou tegen.
Van de halfpipe af, TE GEK.
Helaas viel ik ook vaak op mijn bek.
Als ik met jou wegging deed ik beschermers om.
Soms vergat ik dat, dat was een beetje dom.
Wij waren 1, ja ik en jij.
Maar helaas, dat is nu voorbij.
We kunnen nooit meer samen weg.
Is dat even dikke pech.
Gelukkig mag ik wel van je dromen.
En hoop ik dat we nog 1 keer bij elkaar komen.
Samen, nog 1 keer over de straat.
Maar ik denk toch dat het niet meer gaat.
Ik wil je bedanken voor alles wat we hebben gedaan.
Ik zal aan je blijven denken, als is het met een traan.
2006.