Eindelijk weer een blog! Het was de bedoeling dat ik meer zou bloggen, maar daar is niets van gekomen. Maar ik ga jullie bijpraten over de afgelopen tijd.
Gisteren, 20 april, ben ik ontslagen vanuit Zorghotel Aafje. Daar heb ik 3 weken vertoefd, wat overigens geen straf was. Natuurlijk ben je het liefste thuis, maar de omstandigheden waren anders en dit was een goed alternatief. En ik raad bij deze iedereen aan, mocht er een situatie zijn dat je om medische redenen niet naar huis kan…..ga dan naar een Zorghotel. Alle faciliteiten zijn aanwezig! Je kunt het zien als een heel luxe revalidatiecentrum. Zowel voor fysieke als mentale zorg, het is allemaal onder 1 dak. Daarbij komt dat je in een 4**** hotel zit, zonder dat het iets kost!!
Maar nogmaals : Home Sweet Home!!
Ik heb 3 weken kunnen aansterken onder medisch toezicht. Ik heb daar geleerd hoe je de stoma moet verzorgen en hoe je het beste het materiaal kan aanbrengen. De eerste paar keren is het onwennig en gaat het vaak niet zoals jij het wil. Ik ben begonnen met 1-delig materiaal. Dat houd in dat de plakplaatje én het zakje aan elkaar zitten. Elke dag moet de plak eraf, en omdat mijn huid al niet zo stevig is, kreeg ik flinke irritatie.
Ik heb overleg gehad met de stomaverpleegkundige, en ben overgegaan naar een 2-delig systeem. De plak blijft 3 dagen op de huid zitten, en elke dag verschoon je het zakje. We waren bang dat ik het kliksysteem niet aan kon met m’n handen, maar het gaat soepel!!!
Qua herstel gaat het boven verwachting! De stoma loopt goed, en de wond is dicht. Alle scenario’s die we van te voren rekening mee hielden, zijn niet aan de orde geweest. Ik ben God dankbaar dat Hij zo voor ons zorgt! Zo ervaar ik het ook zeker, en deel het daarom ook met jullie als lezer.
In every high and stormy gale, my anchor hold within the veil!!!
Ik zat samen met m’n vriendin in het Zorghotel, en wat was het gezellig! Herma heeft een heup gebroken, dus zat daar al! En wat hebben we gelachen zeg! Elke avond met een groepje gezellig zitten doen, en liedjes zingen waar dan weer om gelachen werd. Treintje ” spelen” elke dag. Ik met m’n elektrische rolstoel, en zij hangend achter mij in een handbewogen rolstoel. En wat een reacties je dan krijgt…geweldig! Toen ik gisteren naar huis ging, voelde het ook heel vreemd om Herma daar te laten. Want in 3 weken hebben we een nóg specialere band dan dat we al hadden.
En de geintjes….geweldig!
Een stomazakje kan bol gaan staan door gasvorming. Dus ik zeg op dat moment : ik ben zwanger joh!
En gelijk hoor je : van een strontjong zeker…!
De humor, het is zo leuk!
Het houd je ook op de been natuurlijk.
Heerlijke galgenhumor, ik hou ervan.
M’n mannen én Sophie zijn blij dat ik weer thuis ben.
We zijn weer compleet!!